خــــــــــدایا

من همانم که در خلوت از تو حیا نکردم

و در آشکارا نیز مراقب فرمانت نبودم

من آنم که وقتی صدای گناهی را شنیدم شتابان به سوی آن رفتم

تو مهلت دادی توجه نکردم

تو پرده پوشی کردی حیا نکردم

با آنکه میدانستم تو از همه چیز باخبری

ولی با تمام این حرف ها

خـــــــــــــــــــــــــــــــدایا

با بردباریت مهلتم دادی

و گناهانم را پوشاندی

و مرا عقوبت نکردی

گویی گناهانم را از یاد برده ای

و از کیفرم درگذشته ای

از بالاتر گویا تو از من شرم داری

ولی خــــــــــــــــدا

این را هم خودت میدانی که وقتی گناه میکردم

اعتقاد نداشتم که تو خدای من نیستی

و میدانستی که قصد لجبازی با تو را ندارم

گناه من ناشی از غصه ی هوای نفسم بود

پس خــــــــــــــــــــــــــــدا

مرا به حال خود وامگذار

چون با وجود این گناهان

خودت میدانی که دوستت دارم